OUROBOROS

                                                                OUROBOROS

                                   

                        Oruorobos je antički alhemijski simbol smotane zmije ili zmaja koja guta vlastiti rep, konstantno se obnavlja iz same sebe po sebi formirajući krug. To je točak vremena – Alhemijski točak sa 12 perioda koji manifestuju mrežu programa koji pružaju iluziju linearnog vremena koje dozvoljava dušama da iskuse osećanja. Orurobus reprezentuje cikličnu prirodu stvari , večni povratak, i drugih stvari koji su shvaćeni i percepirani kao ciklusi koji počinju čim se završe. U nekim predstavama zmija se pokazuje kao pola svetla pola mračna, kao da je eho simbola Jinga i Janga , koji ilustruju dvostruku prirodu stvari , ali što je jš važnije ovi opoziti nisu u sukobu.

            Zmija ili zmaj jede svoj rep je preživela još iz doba antičkih vremena i trag joj se može pronaći u Avestama, Mazdaizmu i u Drevnom Egiptu pre 1600 godine p.n.e.

Iz tih izvora do nas dopire grčki termin preko Fenikije, kome us grčki filozofi dali ime OROUROBOS – ona koja proždire sebi rep.

            Hindu mitologija – zmaj koji cirkuliše oko kornjače koja podupire ledjima četri slona koji nose svet.

            Zmija ili zmaj se takodje javlja kod Acteka, Kineza i u mitolgiji američkih indijanaca.

            Može dobro da se iskoristi kao simbol kao zatvoreni sistem univerzuma od nekih današnjih fizičara.

            Hrišćani us usvojili  Ourorobus kao simbol limitiranog ograničavanja sveta (jedna vrsta demarkacije izmedu spoljašnjeg i unutrašnjeg kruga),.

            Spekuliše se da zmija Oroborus povezana sa mitom o Mitri ( kružna zmija koja jede svoj rep) bila adaptirana kao hrišćanski simbol o limitiranom prostoru i vremenu.Ako pogledamo gnostičku rekomstrukciju sveta gnostičko morsko čudovište Ouroborus kao celestialna, primarna voda, formira najveći krug u svetu krecije, koji je nedostupan svetu iskustva čula, i zatvara im put ka božanskom svetu ljubavi i svetlosti.Kabala, koja je veoma povezana sa gnostičkim učenjima , postavla obruč izmedju Boga i kreacije. Jakob Beme naziva ovo celestialni krug – omotač kao ’’Gornju vodu’’, dok je u Blejkovoj mitologiji čovek podeljen na  svet koji je more vremena; i na  prostor još od ’’Potopa’’. Gospodar, omotač sfera je poslednja do tada poznata planeta po orfičkim doktrinama Saturn i kad se prodje kroz taj obruč dolazi se u više sfere.

            Jer nakon rodjenja Sunce – svetlost formira lestvicu od sedam sfera prema sedam planeta, koje su vidjene okom gnostičara kao sedam skromnih kreatora – bogova i demona (arhonta), upregnutih u prljavštinu materije.Svaka planeta utiče negativno kroz prolazak duše kroz njen obruč: Venera – Neskromnost, Merkur – Očajanje, Mars – Jarost, Jupiter – Taštinu. Posle smrti zemaljsko telo pluta u ljušuri školje kao da je u TARTARU, DOK SE DUŠA UZDIŽE KROZ SFERE ATMOSFERE (Beemoth) i okrenuvši se arhontima, jer oni pokušavaju da spreče – ometaju prolazak duše. ALI, s obzirom na preciznu spoznaju (gnozu) uz pomoć lozinki i simbola koji se traže da bi se otvorio prolaz duši kroz sedmostruku purifikaciju.

              Pasaž kroz finalnu sferu je najteži, ovom sferom vlada Saturn, demijurg, ’’accuresed bog koji je kreirao vreme i prostor. On je taj čuvar – Zmija/Orubourus koja čuvaraj raj.                            

              Prema Karlu Jungu  ovaj simbol Oreorobusa je arhetip; koji se čini da probija svoje puteve unutar samosvesti tokom vremena u različitim formama.

              Ovaj arhetipski simbol implicira da je u dosta jakoj vezi sa Androgenim. Androgenost je primarno stanje  koje se kreće ka humanom naporu, sjedinjenost ženskog i muškog principa ili sjedinjebost oba pola u jednom duhovnom telu, sjedinjavanje koje poradja totalitet i kreaciju. To nije ideja o androgoniji , čiji je dualitet kompletan. „Povratak u celinu“