VOYAGER

                        SATIRIČNA ANATOMIJA LJUDSKE GLUPOSTI

                                                I MIZERIJE

Početak ciklusa čiju fenomenologiju Anja posmatra do kraja treće decenije.

Pisano u maniru Ernsta Bloha, crtano u maniru Georga Grosa ali sa hogartovskom

Moralnom poukom, groteske su potpuno okrenute porocima života, da ukažu na njihovu

Opasnost , da ih ismeju, da im se narugaju, da ih istrebe kao ljudsko zlo.

Ti neobični skeleti u gaćama, s cilindrima, ogrnuti kaputom, predstavljali su za Anju

svojevrsni dans makabr, jedan morbidni svet koji se gubio u dimu, drogi, seksu i ludilu.

Iz takvog ambijenta izrasla je anatomija kao programska slika u kojoj je završen put od moralne pouke do bunta, što je Anju konačno privelo planeti zemlji.

Tačka jedan:

Svaki čovek koji dospe do mladalačke zrelosti duha, počinje da shvata da život nije

farsa; da nije ljudska komedija; da se rascvetava i da daje plodove na osnovu tragičnih

ponora suštinske gladi u koje porinu njegovog subjekta. Prirodno nasledje svakog od vas koji je spreman, GOSPODO, na duhovni život je gusta šuma u kojoj zavija vuk  i krešti bestidna noćna ptica.

Tačka dva:

Podela prostora na dve dimenzije; moderna dvodimenzionalna površinska organizacija prostora redjanjem horizontalnih traka i podizanjem horizonta sa plitkim isečcima svedenim na minimalnu komunikaciju. Okretanje ka vremenu kao unutrašnjoj dimenziji; intimne beleške i svedočanstvo da kroz vreme koje je nešto konkretno i usmereno kao permanentna promena ili hod - napred nazad, Anja dolazi do paradoksalne spoznaje.

Vreme nije nešto izvan nas, niti je nešto što prolazi pored nas kao kazaljke na časovniku; mi sami smo to vreme i nisu godine te koje prolaze već mi. Mi prolazimo kroz ovaj prostor to je naša urbana egzistencija.

Tačka tri:

U želji da duhovne vrednosti iz kojih se tka život ovog grada; koji je sve mnogoljudniji a duhovno sve manji; prenese poruke iz prošlosti! Vrednosti koje su samo ezoterične, apstraktne,Anja pokušava da ih postavi u plan gde su one čiste vrednosti uopšte; vrednosti jasne i apsolutne, u suštastvu svog postojanja i u odnosu prema svemu što postoji. U svojoj suštini one su već mnogo šire kazivane nego što ovaj virtuelni prostor zahteva. Njen greh  je bio u tome što je pokušala da saopšti svoj unutrašnji doživljaj u svoj njegovoj složenoj apsolutnosti. Ni jednog momenta ona nije promenila svoj motiv obznanivši svoj unutrašnji život, to je bila intezivnost s kojom je sagorela sve što može da se sagori u stvaranju i ljubavi i to je ukupna lepota preinačenog i prekaljenog izraza. Sve ranije studije i analize pretvorile su se u iskustvo.Anja je smatrala da je stečeno znanje oslonac  jednoj intimističkoj filozofskoj ispovesti pa je sigurnost pretpostavila riziku, spokojnost nemiru da saopšti i podeli poeziju prostora i vremena sa svima vama koji ćete čitati  epistole ili ste ih možda već čitali. Znam da jeste!

Tačka četri:

Lirska osećajnost Anje razvila se i produbila na Levantu: Atini, Kairu, Aleksandriji, Jerusalimu. To su  njeni duhovni prostori u kojima je ona živela, odrastala; to su gradovi u koje se sa radošću uvek vraća! Levantu duguje koliko i rodnom podneblju, jer sve što nosi u sebi stekla je na obalama Mediterana. Sve što je ponela u svom prtljagu onog koji je osudjen na večite SEOBE dobili je u Atini konačnu dimenziju i oblik. Ta ljubav za patinu, za kamen, za starinu, za antičko doba čini osnovni impuls i pravi podsticaj za živo treperenje svetlosti u potrazi za izgubljenim vremenom. Hodčašća u Delfe, Jerusalim, Memfis i Tebu, vraćaju Smilju da se iznova vraća izglačanim stepenicama ovih svetilišta sa večitim pitanjima: ''Bog, Sloboda, Besmrtnost.'' Ako krenete za Anjom možda ćete je i sresti na nekom od ovih puteva!

                                                                        Anja 

See a World Tour of Tribal Artifacts at Paris's Non-Western Art Fair 

http://www.artinfo.com/news/story/38528/see-a-world-tour-of-tribal-artifacts-at-pariss-non-western-art-fair/

Dok je BGD i dalje u fazonu beskonacnih repeticija u fazonu trash umetnosti ili deja vu koncept art dotle se elem u Parizu moze videti dosta toga intersantnog ako ne i awesome for eye of coomon Belgarde art fan. S obzirom da većina nas ne može da putuje ali ima sreću barem da se konektuje preko neta pa progleda na svet art crafta i u drugačijem fazonu. Nego što ih diktiraju neki već penzionisani profesori istorije umetnosti i self-ubedjeni kvazi intelektualci, koji pokušavaju da nam serviraju dubrište u K.C.B. kao svoje memoare. Blago takvima kad im je omogućeno ali dajte i da pogledamo ono što nije isključivo konceptual art. Što ne zanči da ga potpuno odbacujem jel i koncept može biti dobar pod uslovom da je zbilja invetivan. 

No ovo nije mesto za kritiku već samo osvrt na ono što je tekuće. Znam reći se da nemamo sredstava za kulturu, umetnost, valjane prostore ali imamo dovoljno kreativnog potencijala. Isključivost u forsiranju jednog jedinog pravca u umetnosti ne vodi nikud a stvara kvazi pogled na kreativnost. Ovde nije u pitanju devijantnost uma kao genijalnost već smaranje duha a po nekad i smrad kao onaj u K.C.B. Nije čak ni sumrak uma niti kraj iscrpljenosti umetničke kreativnosti već foliranje..

Ovo je mali prilog..o mom stavu.. 

Sharing from Vogue.com

Sharing from Vogue.com

Astor Piazzolla - Libertango

ATRISITIC ANATOMY OF HUMAN DANCE

or

TANGO

Artistic anatomy of human dance is the beginning through the phenemonology of TANGO in the musical prism of Astor Piazzola, who was introduced the folk dance into the worl of seriousness. Tango, the dance of ordinary and poor people, grown up in the specific environment as specific dance macabre; in morbid world which has faded out in the smoke of night clubs, sex and insanity of bohemian shelters of Buenos Aries. That is the environment where from has grown up Piayyolla’s musical anatomy of TANGO as program image from revolt to moral instruction to whole world that the passion is worth to be experienced. So, every man who has reached youthful maturity of the spirit starts to understands that life is not a farce; that is not human comedy; that it blooms and gives fruits on the basis of tragical dephts of essential hunger where are launched the roots of his subject and screams bestial nigt bird.